Vandaag was het internationale vrouwendag. 73ste voor mij. Niet de vijfde of zo, nee want vrouw ben ik altijd geweest. Vandaag een beetje rare dag. 

De dag dat ome Men overleed in 1998 nadat hij 26 dagen in coma had gelegen, toen hij met 57 jaar nieuwe hartkleppen kreeg in Zwitserland, want hier kon dat toen nog niet, kreeg hij een bloedverdunner. De bloedverdunners toen hadden een andere werking dan nu. Bovendien waren de dosis sterker. De bloedverdunner zorgt ervoor dat hij in 1998 in coma raakte en er op 8 maart aan overleed, hij was toen 75 jaar. Zijn broer stierf 4 jaar later op exact dezelfde dag. Hartproblemen zit in de familie, mijn vader had er last van mijn moeder ook. En een neef van me ook. En van de anderen weet ik het niet. Ik heb het ook. Hoewel de oorzaak bij mij veroorzaakt wordt door een erfelijke aandoening en dat is Hashimoto. Hashimoto is een chronische ontsteking van de schildklier. Die er voor zorgt dat mijn hartslag te hoog wordt en daardoor het hart uit zijn ritme springt. Ik slik 2 medicijnen daarvoor, dat is metrapolol en Flecaïnide. De laatste mag alleen voorgeschreven worden, als je een goede conditie hebt en dat heb ik blijkbaar, want de fietstest, kom ik zonder moeite helemaal door. Ja een bloedverdunner ook, maar die moet ik ook slikken, omdat ik een kunstmatig hormoon gebruik.   Ze kunnen ook de zenuwen die het sein aan het hart geven, doorbranden. Maar voorlopig zie ik daar van af. Als je ze doorbrand leef je niet langer. Dus hoe oud dat je wordt heeft niks met de medicatie te maken, of met het doorbranden van de zenuwen. Hoe oud dat je wordt, heeft eerder met je leefwijze te maken, of je rookt, of alcohol gebruikt, of je overgewicht hebt. Daar heeft het mee te maken. Mijn vader overleed dus op die 8/3/2002. Ik moest in Heerlen zijn die dag en kom een vriend van me tegen. Mijn vader is vandaag overleden, zei ik tegen hem, oh gecondoleerd zegt hij. Ben je gek. Feliciteer me maar. Hoezo zegt, hij. Je kunt je niet voorstellen welke druk hij zijn hele leven lang op mijn schouders legde. Die vallen er nu helemaal van af en dat voelt heerlijk. 7 Maanden daarna ontdekte ik dat ik geboren ben met het syndroom van Klinefelter XyXXy in mijn geval.  Hij wist het, dat werd snel duidelijk, voor mij werd snel duidelijk toen ik niet meer hoefde te komen van haar toen ik zei: ik wil best op bezoek komen bij mijn vader, maar dan hebben we het over mij. Hij had zich er tussenuit geflietsjt. Zoals hij dat overal en altijd deed. Het weten dat ik hier mee geboren ben veranderde mijn leven, de laatste 6 jaar in positieve zin. Niemand wil iets te maken hebben met een transgender, maar dat boeit niet. Haat, mij achterstellen op anderen, mij 3 maanden negeren enz. Dat ben ik gewend, daarvoor zat ik in dat gezin, bij hun werd ik voor een sukkel aangezien en ook zo behandelt. Dus ik ben er aangewend. Nee ik ben geen sukkel verre van dat, met een IQ van 140 kun je dat niet zeggen. Vandaag heb ik de cardioloog alles gevraagd wat ik kon vragen over mijn hart probleem en ze nam zich de tijd er voor om me ook alles uit te leggen. Geweldig. Ik wil altijd alles weten hoe iets in zijn werk gaat, de nieuwsgierigheid houdt niet op. 

Op 8/3 nodigen jullie alle mensen uit die op 3/8 geboren zijn, ze lachte en zei, op 3/8 nodigen we iedereen uit die op 8/3 geboren is. Oh wat was ze adrem, ik hou van zulke mensen. Ik schrijf je op voor volgend jaar, om de zelfde tijd. Och als ik iedere keer een jaar duurt voor de controle, dan ben ik tevreden. We zien wel waar het schip strand. Eens moeten we allemaal afscheid nemen van het aardse leven. Dan gaat de knop om en dan raak je in de vergetelheid, bij de een wat vlugger als de ander. Dan zal er nog af en toe iemand zijn die de stamboom doet en de gegevens van je opschrijft nakomelingen: geen. Ze was een transgender. Mijn hersenen, gaan naar de hersen bank voor onderzoek, de rest naar het VuMC en de rest wordt bijgezet in Buitenveldert. In de buurt van Wim Sonneveld, die 50 jaar geleden ook overleed op 8/3.