Het testament van Hubertina Delahaye. Mijn moeder of laten we zeggen de persoon die mij in de wereld heeft gezet en toen ze er achter kwam dat ik niet vruchtbaar was, maar geboren was met het syndroom van Klinefelter, de assepoester werd van Huize Crutzen-Delahaye, en ik behandeld werd als zijnde een debiel. Ik werd opgevoed met de bedoeling dat ik hun moest verzorgen als ze oud waren, dat hadden ze overgehouden van hun opvoeding, dat er eentje van de kinderen die taak moest krijgen uit een tijd dat er nog geen ouderdomspensioen was. Ze hadden immers allebei een vader die nog in de 19 de eeuw geboren was. De vader van mijn vader in 1874 en de vader van mijn moeder in 1880. Daarom pasten ze ook zo goed bij elkaar, ze kwamen allebei uit een gezin waarvan de ouders uiterst conservatief waren en nog uit een tijd stamde van voor de industriële revolutie.
Naar de buitenwereld deed mijn vader en moeder zich altijd progressief opstellen, maar ik, die het langste thuis is gebleven, want zo was ik immers opgevoed, wist wel beter. Mijn vader zou prima gepast hebben bij de partij van Wilders.
In maart 1985 verliet ik het ouderlijk huis, volgens Cecilia liet ik mijn ouders in de steek, toen begreep ik dat niet, maar nu wel. Ik liet niemand in de steek, want als er thuis iets kapot ging was een telefoontje voldoende.
In het zelfde jaar deed in opdracht van het ABP de kliniek in Hoensbroek een driedaagse beroepskeuzetest bij mij. Een maand later kreeg ik de uitslag. Schriftelijke intelligentie 130. In 2019 is 140 gemeten. Dus de slimheid is nog steeds aanwezig. Ik was niet de stomste thuis, maar de slimste. Daarom was ik ook altijd zo gefrustreerd, ik had alleen maar met domme mensen te maken. Ik heb ook een fotografisch geheugen. Bij een foto kan ik nog steeds vertellen wat de omstandigheden waren die dag toen ze gemaakt is. En zo is dat met een heleboel dingen van vroeger.
Opa Senden bracht elke donderdag de boodschappen met zijn fiets, het 's morgens had ik voordat ik naar school ging het briefje naar de Vivo winkel van mijn oma gebracht, kreeg ik een snoepje van mijn oma en ging naar school. Dat ik een snoepje kreeg, heb ik nooit vertelt, want als ik dat wel deed werd het me afgenomen. Zo deed ik elke maandag tussen de middag voor mijn Oma de reclame briefjes rondbrengen in de Maarstraat, daar kreeg ik een zak snoepjes voor en een kwartje, de zak snoepje kreeg ik niks van die vraten mijn zussen op. Zo is dat altijd doorgegaan, ze pakten alles van me af en vonden het normaal.
Ik schreef in de tijd dat ik thuis woonde al een computerprogramma om de boekhouding met een computer te doen, dat bestond nog niet. in 1985 nadat ik verhuist was, kreeg ik een studente van de HEAO mee, die bij mij stage liep, om het programma sneller te maken, maar het was zo goed geschreven dat dit niet ging. Omdat ik met het programma ook grafieken kon uitprinten, steeg de omzet in de meubelbeurs ook met reuze sprongen, want de medewerkers wilde elke maand een hoger staafdiagram hebben. Toen ik er niet meer bij was, beschikte ze niet meer over de software en moesten ze het weer met de hand doen en zakte de omzet weer.
Op de hogeschool heb ik heel wat databases gemaakt in Acces, ik maakte in Excel een tijdschrijf programma voor studenten van de HTS, dat van mij bleek beter te werken dan dat van een docent van de HTS, die me daarna nooit meer iets gezegd heeft. Zo gepikeerd was hij.
Een docent van de PABO vroeg me of ik een programma kon schrijven om meer keuze vragen te verwerken. Ik zat in de trein van voorschoten naar Heerlen, samen met mijn chef Jan Kleinen en vertelde hem dat, weet je al hoe je dat moet doen. Ik zeg ja. Moet het straks ff uitwerken. En het werkte. Je kon zelfs ook een waarde aan de vraag mee geven. Ik deed het in combinatie met mijn enquete programma. Daar waar de docent 6 uur mee bezig was deed ik in een kwartier en die computer maakte geen rekenfouten. Toen ik naderhand software kreeg waar handschriftherkenning in zat werd hij nog makkelijker.
Leon Souren, 65 dagen jonger als ik en docent op de PABO vroeg me of ik een programma kon schrijven om Cito toetsen te verwerken, heb ik gemaakt. Hij vroeg me hoe het werkte, want het deed zijn werk goed. Eerst zei ik, als ik je dit uitleg weet je meer als ik. Maar ik heb het hem laten zien, maar hij begreep er niks van. Het uitrekenen van een cito toets is niet lineair. Het is niet zo dat je bij 10 fouten een nul heb en bij 5 een 5. Je kunt met 10 fouten een 5 hebben en met 11 fouten een 2. Dus je moet ontdekken wat voor een parabolische functie in het systeem zit en als je dat weet is er niks meer aan.
Nu weer terugkomend op het testament van mijn moeder. Toen mijn vader overleed had men 240.000 euro en een huis dat naderhand voor 109.000 euro verkocht is.
Mijn vader stierf in 2002. Toen kon men nog geen kinderen onterven. Die wet ging in op 1 juli 2003. Toen mijn vader overleed, meende mijn moeder me te moeten zeggen, dat er niks aan geld was. Wie geloofd wordt zalig. Op een dag kreeg ik het verzoek van mijn moeder om een leeg briefje te ondertekenen. Ik bel haar op met de mededeling dat ik geen lege briefjes onderteken. Ik wilde het testament en een overzicht van hun bezittingen. Er waren geen bezittingen zei ze weer. Nou het huis is er toch. Dat was alles meende ze. Nou dan stuur me dat overzicht dan maar. Maar dat wilde ze niet. Wat ze niet wisten was dat 4 vrienden van mij bij de belastingen werkte en dat ik in contact kwam met de persoon die dit behandelde. Die verzekerde me dat zonder mijn handtekening geen goedkeuring kwam. Nu heb ik op het laatst toch moeten dreigen met een rechtszaak en toen volgde het overzicht. Er was wel degelijk wat. Bij het overlijden van mijn vader, is het vadersdeel van mij de helft van de bezittingen gedeeld door 8, want mijn moeder krijgt niet alleen de helft maar ook 1 kind deel. Dus gemakshalve 350.000 euro gedeeld door 16 =21875 euro nu hadden mijn ouder een testament van vruchtgebruik en kon ik mijn bijna 22.000 euro niet opeisen. Maar voor elk jaar dat mijn moeder leefde kwam er 11% bij dit bedrag dan zou ik 55000 euro aan rente hebben moeten krijgen dan zou het bedrag gegroeid zijn naar 77000 euro.
Dus dat geld moest opgemaakt worden in de tussentijd, want ik wist immers wat er in kas zat toen mijn vader overleed.
Toen mijn moeder overleed kostte het heel wat moeite om de notaris in Kerkrade van Thoor te laten reageren. Mijn advocaat had al diverse pogingen ondernomen, maar er kwam geen reactie. Op een gegeven moment hing het me de keel uit, dus op de website van terwinselen ging ik de krantenartikelen zetten van de malversaties van van Thoor die op dat moment speelde. Dat was een schot in de roos. Ik stuurde hem een mail, met de link en binnen een dag had ik antwoordt. Zo doe je dat. Het eerste wat hij zei, toen ik met mijn advocaat bij hem kwam, ik moest dat van internet halen. Waarop ik zei, dat zie ik wel, na vandaag, of je dan ook nog steeds mij probeert te naaien, met de erfenis. Hij zei dat ze mij onderschat hadden en dat ze zouden meewerken, dat bevestigd het beeld dat het gezin Crutzen-Delahaye van me had, ik was een debiel. Maar een debiel wordt geen docent Wis- en Natuurkunde, dat hadden ze blijkbaar over het hoofd gezien.
Ik vroeg inzage in de bankafschriften. Mijn advocaat mocht ze inzien, ik niet vond de notaris. Mijn advocaat zei daarop, geen probleem dan vechten we dat via de rechter uit. Ik kreeg inzage. Waar ging het geld aan op. Iedereen had een bankpas. Want er werd tegelijkertijd geld opgenomen in Groningen als in Nijmegen. Cecilia vierde haar verjaardag in de Schouwburg in Heerlen en nodigde blijkbaar daar de hele OU voor uit, op kosten van mijn moeder. De lingerie winkel op Terwinselen kreeg ook een flink deel. Ze wisten dat iedereen 5400 euro per jaar kon opmaken en dat deden ze ook. een kleinkind krijgt de helft van die 5400 is 2700 euro per jaar. Toen mijn moeder overleed was er 40.000 euro over. Dat is het restant van het het huis geweest, dat hebben ze niet opgekregen.
Dat moest worden gedeeld door 7 kinderen want mijn neven en nichten stonden niet in het testament. Want die 40.000 euro wordt tot het erfdeel van mijn vader gerekend. Dat is 5700 euro daar kwam de rente dan nog bij van het vruchtgebruik in het testament van mijn vader. Alles bij elkaar kreeg ik 9000 euro van het vadersdeel en 350 euro van het moedersdeel. Er stonden nog heel wat dingen van mij in dat huis, dat ben ik ook kwijt geraakt, een lasapparaat, een complete kist engels gereedschap enz.enz. allemaal zeker een paar duizend euro bij elkaar. Maar bij die schoonbroers zullen wel dieven genoeg zijn geweest, die het konden gebruiken.
Ik hoefde geen belasting te betalen.liet de notaris mij weten. Waarop ik zei, onder de 10.000 euro hoef je geen belasting te betalen. Ik werd nog steeds als debiel behandeld, maar de grootste debielen waren ze zelf. Van Thoor wilde me het geld niet overmaken. Toen heb ik de artikelen maar weer op mijn website gezet, met het nodige commentaar en zie, binnen een dag stond het op mijn rekening.
Bij het verhaal hoort nog vermeld te worden, dat mijn moeder Alzheimer had, dus het hele testament is gemaakt door de anderen 6 kinderen. De arme sodemieters hadden ook geen geld. Cecilia had bij haar scheiding in 1988 al 6400 gulden netto per maand, die anderen waren niet armer.
Waarom werd ik onterfd. Tja dat is een raadsel. Ik werd al eens eerder onterfd. Want dat blijkt uit dit testament. In dit testament wordt de klok eruit gehaald, ondanks dat Felicita's beweerde dat we nooit geslagen werden, bewijst dit testament het tegendeel. Fysiek kon men mij niet meer slaan, dus moest het op deze manier. Slaan doet alleen schorem. Mensen met een laag IQ geen vredelievende mensen, mensen die vredelievend zijn zoeken een oplossing.
Dat had men niet geleerd gekregen, wel hoe je kinderen doet verstoten, ik was niet de eerste die dat overkwam in de familie Crutzen, het is een steeds herhalende geschiedenis, het overkwam mijn oma Huppertz, maar zij deed hetzelfde bij haar stiefdochter en mijn opa Crutzen werd verstoten door zijn familie, omdat hij de dochter trouwde van de zus van zijn overleden vrouw. Ik volgde in die rij. Het zit in het verleden verborgen. Tot dat ik het ophaalde.
Ik was het slachtoffer, zei hadden verzwegen dat ik anders was. Maar mijn moeder was er goed in, om de boel om te draaien. Ondanks dit heb ik toch mijn weg gevonden, op late leeftijd, dat wel. Maar als vrouw ben ik gelukkig en daar gaat het toch om, het jammere is dat als ik echte progressieve ouders had gehad, dan had ik me ook kunnen laten opereren, op mijn leeftijd doen ze dat niet meer.
Naar de buitenwereld deed mijn vader en moeder zich altijd progressief opstellen, maar ik, die het langste thuis is gebleven, want zo was ik immers opgevoed, wist wel beter. Mijn vader zou prima gepast hebben bij de partij van Wilders.
In maart 1985 verliet ik het ouderlijk huis, volgens Cecilia liet ik mijn ouders in de steek, toen begreep ik dat niet, maar nu wel. Ik liet niemand in de steek, want als er thuis iets kapot ging was een telefoontje voldoende.
In het zelfde jaar deed in opdracht van het ABP de kliniek in Hoensbroek een driedaagse beroepskeuzetest bij mij. Een maand later kreeg ik de uitslag. Schriftelijke intelligentie 130. In 2019 is 140 gemeten. Dus de slimheid is nog steeds aanwezig. Ik was niet de stomste thuis, maar de slimste. Daarom was ik ook altijd zo gefrustreerd, ik had alleen maar met domme mensen te maken. Ik heb ook een fotografisch geheugen. Bij een foto kan ik nog steeds vertellen wat de omstandigheden waren die dag toen ze gemaakt is. En zo is dat met een heleboel dingen van vroeger.
Opa Senden bracht elke donderdag de boodschappen met zijn fiets, het 's morgens had ik voordat ik naar school ging het briefje naar de Vivo winkel van mijn oma gebracht, kreeg ik een snoepje van mijn oma en ging naar school. Dat ik een snoepje kreeg, heb ik nooit vertelt, want als ik dat wel deed werd het me afgenomen. Zo deed ik elke maandag tussen de middag voor mijn Oma de reclame briefjes rondbrengen in de Maarstraat, daar kreeg ik een zak snoepjes voor en een kwartje, de zak snoepje kreeg ik niks van die vraten mijn zussen op. Zo is dat altijd doorgegaan, ze pakten alles van me af en vonden het normaal.
Ik schreef in de tijd dat ik thuis woonde al een computerprogramma om de boekhouding met een computer te doen, dat bestond nog niet. in 1985 nadat ik verhuist was, kreeg ik een studente van de HEAO mee, die bij mij stage liep, om het programma sneller te maken, maar het was zo goed geschreven dat dit niet ging. Omdat ik met het programma ook grafieken kon uitprinten, steeg de omzet in de meubelbeurs ook met reuze sprongen, want de medewerkers wilde elke maand een hoger staafdiagram hebben. Toen ik er niet meer bij was, beschikte ze niet meer over de software en moesten ze het weer met de hand doen en zakte de omzet weer.
Op de hogeschool heb ik heel wat databases gemaakt in Acces, ik maakte in Excel een tijdschrijf programma voor studenten van de HTS, dat van mij bleek beter te werken dan dat van een docent van de HTS, die me daarna nooit meer iets gezegd heeft. Zo gepikeerd was hij.
Een docent van de PABO vroeg me of ik een programma kon schrijven om meer keuze vragen te verwerken. Ik zat in de trein van voorschoten naar Heerlen, samen met mijn chef Jan Kleinen en vertelde hem dat, weet je al hoe je dat moet doen. Ik zeg ja. Moet het straks ff uitwerken. En het werkte. Je kon zelfs ook een waarde aan de vraag mee geven. Ik deed het in combinatie met mijn enquete programma. Daar waar de docent 6 uur mee bezig was deed ik in een kwartier en die computer maakte geen rekenfouten. Toen ik naderhand software kreeg waar handschriftherkenning in zat werd hij nog makkelijker.
Leon Souren, 65 dagen jonger als ik en docent op de PABO vroeg me of ik een programma kon schrijven om Cito toetsen te verwerken, heb ik gemaakt. Hij vroeg me hoe het werkte, want het deed zijn werk goed. Eerst zei ik, als ik je dit uitleg weet je meer als ik. Maar ik heb het hem laten zien, maar hij begreep er niks van. Het uitrekenen van een cito toets is niet lineair. Het is niet zo dat je bij 10 fouten een nul heb en bij 5 een 5. Je kunt met 10 fouten een 5 hebben en met 11 fouten een 2. Dus je moet ontdekken wat voor een parabolische functie in het systeem zit en als je dat weet is er niks meer aan.
Nu weer terugkomend op het testament van mijn moeder. Toen mijn vader overleed had men 240.000 euro en een huis dat naderhand voor 109.000 euro verkocht is.
Mijn vader stierf in 2002. Toen kon men nog geen kinderen onterven. Die wet ging in op 1 juli 2003. Toen mijn vader overleed, meende mijn moeder me te moeten zeggen, dat er niks aan geld was. Wie geloofd wordt zalig. Op een dag kreeg ik het verzoek van mijn moeder om een leeg briefje te ondertekenen. Ik bel haar op met de mededeling dat ik geen lege briefjes onderteken. Ik wilde het testament en een overzicht van hun bezittingen. Er waren geen bezittingen zei ze weer. Nou het huis is er toch. Dat was alles meende ze. Nou dan stuur me dat overzicht dan maar. Maar dat wilde ze niet. Wat ze niet wisten was dat 4 vrienden van mij bij de belastingen werkte en dat ik in contact kwam met de persoon die dit behandelde. Die verzekerde me dat zonder mijn handtekening geen goedkeuring kwam. Nu heb ik op het laatst toch moeten dreigen met een rechtszaak en toen volgde het overzicht. Er was wel degelijk wat. Bij het overlijden van mijn vader, is het vadersdeel van mij de helft van de bezittingen gedeeld door 8, want mijn moeder krijgt niet alleen de helft maar ook 1 kind deel. Dus gemakshalve 350.000 euro gedeeld door 16 =21875 euro nu hadden mijn ouder een testament van vruchtgebruik en kon ik mijn bijna 22.000 euro niet opeisen. Maar voor elk jaar dat mijn moeder leefde kwam er 11% bij dit bedrag dan zou ik 55000 euro aan rente hebben moeten krijgen dan zou het bedrag gegroeid zijn naar 77000 euro.
Dus dat geld moest opgemaakt worden in de tussentijd, want ik wist immers wat er in kas zat toen mijn vader overleed.
Toen mijn moeder overleed kostte het heel wat moeite om de notaris in Kerkrade van Thoor te laten reageren. Mijn advocaat had al diverse pogingen ondernomen, maar er kwam geen reactie. Op een gegeven moment hing het me de keel uit, dus op de website van terwinselen ging ik de krantenartikelen zetten van de malversaties van van Thoor die op dat moment speelde. Dat was een schot in de roos. Ik stuurde hem een mail, met de link en binnen een dag had ik antwoordt. Zo doe je dat. Het eerste wat hij zei, toen ik met mijn advocaat bij hem kwam, ik moest dat van internet halen. Waarop ik zei, dat zie ik wel, na vandaag, of je dan ook nog steeds mij probeert te naaien, met de erfenis. Hij zei dat ze mij onderschat hadden en dat ze zouden meewerken, dat bevestigd het beeld dat het gezin Crutzen-Delahaye van me had, ik was een debiel. Maar een debiel wordt geen docent Wis- en Natuurkunde, dat hadden ze blijkbaar over het hoofd gezien.
Ik vroeg inzage in de bankafschriften. Mijn advocaat mocht ze inzien, ik niet vond de notaris. Mijn advocaat zei daarop, geen probleem dan vechten we dat via de rechter uit. Ik kreeg inzage. Waar ging het geld aan op. Iedereen had een bankpas. Want er werd tegelijkertijd geld opgenomen in Groningen als in Nijmegen. Cecilia vierde haar verjaardag in de Schouwburg in Heerlen en nodigde blijkbaar daar de hele OU voor uit, op kosten van mijn moeder. De lingerie winkel op Terwinselen kreeg ook een flink deel. Ze wisten dat iedereen 5400 euro per jaar kon opmaken en dat deden ze ook. een kleinkind krijgt de helft van die 5400 is 2700 euro per jaar. Toen mijn moeder overleed was er 40.000 euro over. Dat is het restant van het het huis geweest, dat hebben ze niet opgekregen.
Dat moest worden gedeeld door 7 kinderen want mijn neven en nichten stonden niet in het testament. Want die 40.000 euro wordt tot het erfdeel van mijn vader gerekend. Dat is 5700 euro daar kwam de rente dan nog bij van het vruchtgebruik in het testament van mijn vader. Alles bij elkaar kreeg ik 9000 euro van het vadersdeel en 350 euro van het moedersdeel. Er stonden nog heel wat dingen van mij in dat huis, dat ben ik ook kwijt geraakt, een lasapparaat, een complete kist engels gereedschap enz.enz. allemaal zeker een paar duizend euro bij elkaar. Maar bij die schoonbroers zullen wel dieven genoeg zijn geweest, die het konden gebruiken.
Ik hoefde geen belasting te betalen.liet de notaris mij weten. Waarop ik zei, onder de 10.000 euro hoef je geen belasting te betalen. Ik werd nog steeds als debiel behandeld, maar de grootste debielen waren ze zelf. Van Thoor wilde me het geld niet overmaken. Toen heb ik de artikelen maar weer op mijn website gezet, met het nodige commentaar en zie, binnen een dag stond het op mijn rekening.
Bij het verhaal hoort nog vermeld te worden, dat mijn moeder Alzheimer had, dus het hele testament is gemaakt door de anderen 6 kinderen. De arme sodemieters hadden ook geen geld. Cecilia had bij haar scheiding in 1988 al 6400 gulden netto per maand, die anderen waren niet armer.
Waarom werd ik onterfd. Tja dat is een raadsel. Ik werd al eens eerder onterfd. Want dat blijkt uit dit testament. In dit testament wordt de klok eruit gehaald, ondanks dat Felicita's beweerde dat we nooit geslagen werden, bewijst dit testament het tegendeel. Fysiek kon men mij niet meer slaan, dus moest het op deze manier. Slaan doet alleen schorem. Mensen met een laag IQ geen vredelievende mensen, mensen die vredelievend zijn zoeken een oplossing.
Dat had men niet geleerd gekregen, wel hoe je kinderen doet verstoten, ik was niet de eerste die dat overkwam in de familie Crutzen, het is een steeds herhalende geschiedenis, het overkwam mijn oma Huppertz, maar zij deed hetzelfde bij haar stiefdochter en mijn opa Crutzen werd verstoten door zijn familie, omdat hij de dochter trouwde van de zus van zijn overleden vrouw. Ik volgde in die rij. Het zit in het verleden verborgen. Tot dat ik het ophaalde.
Ik was het slachtoffer, zei hadden verzwegen dat ik anders was. Maar mijn moeder was er goed in, om de boel om te draaien. Ondanks dit heb ik toch mijn weg gevonden, op late leeftijd, dat wel. Maar als vrouw ben ik gelukkig en daar gaat het toch om, het jammere is dat als ik echte progressieve ouders had gehad, dan had ik me ook kunnen laten opereren, op mijn leeftijd doen ze dat niet meer.
