Een paar commentaren van mijn zus Magda in de Volkskrant.  De hypocrisie ten top. Na dit verhaal heb ik de redactie van de Volkskrant gevraagd niks meer te plaatsen van deze dame die blijkbaar vergeten is waar ze vandaan komt en wat ze uitgevreten heeft. 

Nummertje 1 26 april 2023

De eerste is al fraai. Zelf is ze eerst naar Schiedam gegaan, toen naar Helmond en daarna naar Hillegom en nu schijnt ze in Heerlen te wonen, maar nu is ze ook 9 jaar gepensioneerd.

Blijkbaar was het heimwee zo sterk dat ze weer hier wilde wonen.  Hier nooit belasting betaald, maar wel lekker profiteren. Maar daar waren ze wel goed in in dat profiteren en uitbuiten. 

Ereschuld

Met belangstelling het artikel in de Volkskrant van 25 april gelezen over de ereschuld aan Groningen en het leren van de mijnsluiting in Limburg. Geld is inderdaad niet de oplossing.

Als kind uit de oostelijke mijnstreek, wil ik pleiten de jongeren te behouden voor de streek. Zorg ervoor dat ze kunnen leren, wonen en werken in hun eigen regio. De samenleving blijft dan behouden. Scholen kunnen blijven bestaan. De Randstad raakt niet overvol. Politici horen hiervoor te zorgen zowel van linkse als rechtse signatuur. Schep hiervoor de mogelijkheden. Dat kost geld, maar levert het dubbele op.

Magda Savelsbergh, Heerlen

Nummertje 2

Deze is van 11-4-2023 een dag na haar verjaardag, zou ze wel nuchter zijn? 

Ze is boven de 70, niet te geloven, ze is net een dag 74. En dan die voorlaatste zinsnede, "Alles hoort erbij", toppunt van hypocrisie, ik heb er nooit bij gehoord, sterker nog ze hebben me onterfd en zo iemand schrijft in de krant dat iedereen er bij hoort. Transgender in het gezin en dan ff zeggen ja we aanvaarden je wel, want we zijn voor diversiteit, tenminste de buitenwereld moet dat denken en geloven, maar voor de rest, je kop dicht houden. 

Ik ben nu boven de 70. Volgens sommige briefschrijvers heb ik niets meer te vertellen. Mag ik mij nergens mee bemoeien. Als ik ziek word, moet ik de gezondheidszorg niet zoveel belasten. Dat kost teveel. Verder moet ik niet klagen.

Aan de mensen die dit schrijven wil ik meegeven: ouderen horen ook bij onze samenleving, en hebben iets te vertellen. Net zoals jongeren. Zorg dat onze samenleving divers is én blijft.

Oud, middelbaar en jong, gekleurd en ongekleurd, en ongeacht welke geaardheid iemand heeft. Alles hoort erbij, ook boomers.

En zorg ervoor dat politici die veelzijdigheid bewaken. Daar zijn ze voor.
Magda Savelsbergh, Heerlen

Nummertje 3 12-3-2023

Ietjes meer als 30 jaar geleden, hadden we voor de 40 jarige bruiloft van mijn ouders een boek samengesteld, terwijl ik de grootste bijdrage had geleverd, stond ik niet in de colofon. 10 jaar daarna werd ik uitgenodigd voor de 50tig jarige bruiloft en ik schreef iedereen een brief, maar  van Magda kreeg ik geen brief terug, dus ik was niet welkom, toen mijn moeder me uitnodigde om naar huis te komen om mijn vader te herdenken in 2002, ben ik gegaan, ik doorbrak de cultuur van het elkaar negeren, maar Magda niet en de rest ook niet, in de kerk werd ik bijna de bank uitgezet, maar ik kon me handhaven. Toen ik om een overzicht vroeg van de bezittingen, en het testament van mijn vader, heb ik 7 maal gebeld met Magda 6 keer heeft ze de telefoon opgehangen als ik wat zei,  uiteindelijk kreeg ik haar man eraan die meende me te moeten zeggen dat ik niks kreeg. Ik heb daarna mijn moeder geschreven met een laatste waarschuwing: kreeg ik inderdaad niks, dan sleepte ik haar voor de rechter. En zie toen kon het. In 2009 overleed mijn moeder. ik was onterfd. Ik kreeg nog 9000 euro van mijn vaders deel en 350 van mijn moeders deel. Ik liep 50.000 euro mis. Ze hebben alles er aan gedaan om ook die 9350 euro niet te hoeven uit te betalen.  Magda praat van Cultuur doorbreken en van machtsspelletje. Dit commentaar slaat alles, wat een hypocrisie ongelofelijk. Als nog eens zo'n onbeschoft commentaar in de volkrant staat ga ik de volkskrant toch vragen om het commentaar van deze aan alzheimer leidende persoon niet meer in de krant te zetten. 

Cultuur doorbreken

Bijna 30 jaar geleden ging ik werken als bouwkundige bij gemeentewerken van een grote stad. Hier werkten voornamelijk mannen. Mannen die zich beter voelden dan hun vrouwelijke collega’s en gewend waren om met elkaar over vrouwen te praten in niet al te fraaie bewoordingen.

Je werd horende doof. Het raakte je echter wel. Als je dan als gelijkwaardige vrouwelijke collega binnenkwam, was dat moeilijk. Een mannencultuur doorbreken was bijna onmogelijk.

Die cultuur is blijkbaar nog steeds aanwezig, als je leest wat er op de redactie van NOS Sport is gebeurd. Maar we zijn nu op een breekpunt aangekomen, en dat is goed.
Magda Savelsbergh, Heerlen

Nummertje 4 11-9-2022

Als ik niet beter zou weten zou je bijna denken, die arme sodemieter totaal geen geld en totaal geen tijd en dan moeten ze ook nog op de kindjes van Naomi letten, och, och wat hebben we het toch zwaar. Ze werkte toch oude afdeling bouwkunde van een grote gemeente, nou dan heeft ze er ook een aardige prijs aan overgehouden, haar man was inspecteur van het MBO onderwijs op het ministerie van onderwijs. In Hillegom bewoonde ze een koop flat van 495000 euro. Klagen met gezonde benen. Bovendien vind ik dat het je plicht is dat je je kleinkinderen verzorgt. Zelf kent ze dat niet, want oma Delahaye kon dat niet meer en is in 1958 overleden en oma Crutzen was winkelierster en had geen tijd. We zijn vaak genoeg naar tante Maria gegaan die ons opgevangen heeft en dat was een zus van mijn moeder. Die nooit geklaagd heeft, maar het met liefde deed. 

Zorgakkoord

Geachte minister Kuipers, ik – oudere, gepensioneerd, vrouw – en met mij vele andere ouderen hebben gezorgd voor onze kinderen, ouders en kleinkinderen. Ontslagen worden als je zwanger werd. Zorgen voor je ouders als een soort thuiszorg, ook toen het te veel tijd ging kosten. Opgepast op onze kleinkinderen: kinderopvang werd steeds duurder.

Nu hebben wij ouderen met slijtage van geest en lijf zorg nodig. Mogen we nu eindelijk ook eens beroep doen op zorg en een beetje aandacht. We hebben altijd onze bijdrage aan de samenleving geleverd. Met de hartelijke groet van een oudere, die dadelijk zorg nodig heeft die niet meer geleverd kan worden. Of moeten wij maar stoppen met het leven?
Magda Savelsbergh-Crutzen, Heerlen

Nummertje 5.  28-1-2021

Nou zij heeft gegarandeerd financiële rijkdom, maar het kan ook zijn dat ze dat niet heeft, want met geld omgaan kon ze niet. Maar ik denk toch wel dat ze de schaapjes op het droge heeft. Toen ze dit schreef woonde ze nog in die kapitale flat van bijna 5 ton in Hillegom. Ze moet alzheimer hebben, dat kan niet anders, want ik, ik was toen nog een jongetje, heb mijn studie helemaal zelf moeten betalen en zij en die andere 4 meisjes hebben geen rooie cent zelf betaald. En ze hebben allemaal gestudeerd, mijn moeder is moeten gaan werken bij Wetzelaer en bij mevr. Grooten, de eigenaren van Schunck in die tijd in Heerlen, om de meisjes te kunnen laten studeren, maar eerst werd Magda getest toen ze van de lagere school afkwam ze werd getest voor lyceum. Want inheb het verslag gelezen wat op de kleerkas van mijn ouders lag. Mij hebben ze nooit getest, wel in 1985 en toen bleek dat ik de slimste was IQ 130. Mij hadden ze naar de MULO gestuurd en daar had ik geen zin in en ben naar de ambachtsschool gegaan, en vanaf dat moment alles zelf betaald. Ook nog altijd 1/3 van mijn salaris afgegeven thuis. Zat naderhand in de erfenis hebben ze o.a. seksie lingerie van gekocht, als je zelf niks meer voorstelt dan moet je de schijn hooghouden. Toen ze het huis uitgingen, hebben ze ook nog de uitzet betaald gekregen van mijn ouders inclusief de wasmachine, die ik overigens gerepareerd heb toen de lagers kapot gingen. Ze hebben geluk gehad met die vader die ze hadden, die alles deed om zijn meisjes te laten studeren, maar voor die ene zoon die een afwijkend chromosoom patroon had, die kon doodvallen. 

Babyboomers

Graag zou ik willen dat columnisten van de Volkskrant het thema babyboomers niet steeds opnieuw oppakken en deze generatie van alles toedichten, met haar zogenaamde financiële rijkdom. Klopt, we zijn een grote generatie. Na de oorlog werden er veel kinderen geboren. Arm en rijk. Kerk en staat stimuleerden dit.

Geboren in die tijd maakte het wel degelijk uit of je meisje of jongen was, de plek waar je werd geboren en hoe vermogend je ouders waren. Als meisje waren de kansen geringer om te studeren. Werd je geboren in het zuiden of oosten, dan was de kans om geen werk te vinden of werkeloos te worden vele malen groter.

De waarden van huizen verschilt duidelijk in deze streken met woningen in de Randstad, tot op de dag van vandaag.

Crisis hebben wij als babyboomers om de tien jaar meegemaakt. Oliecrisis, werkeloosheid, ict, kredietcrisis en deze pandemie.

Gezorgd voor onze ouders en onze kinderen, en opgepast op onze kleinkinderen. Ook dat is steun en betekent financiële hulp. In de economie wordt dit niet in geld uitgedrukt.

Kortom er zijn schatrijke, rijke, minder rijke, minder arme en arme babyboomers, net zoals bij andere generaties. Dat is heel normaal.

_{Magda Savelsbergh-Crutzen, ­Hillegom}